Mało który naród wie tak dobrze jak Polacy, że niepodległość łatwo stracić, a odzyskać ciężko; nieraz w ogóle to się nie udaje. Polakom się udało, 100 lat temu, jednak niebawem okazało się, że trwanie jako suwerenny kraj jest równie trudne, jak walka o wolność. Najpierw usiłowali nas zniewolić bolszewicy, ale polegli pod Warszawą w 1920 r. Niespełna 20 lat później porwali się na naszą niepodległość Niemcy. Niby ostatecznie przegrali wojnę, jednak zagrabionych wówczas zdobyczy nie musieli oddawać. Mało tego, zostali wsparci amerykańskim planem Marshalla. Rzeczypospolitej nie tylko nikt nie wsparł, ale wyniszczona niemiecką okupacją, popadła w kolejną zależność: sowiecką. Nie było wolności, choć była praca dla wszystkich; cóż z tego, skoro nie pracowaliśmy na swoje… O to swoje, o niepodległość, znów trzeba było walczyć. Więc walczyliśmy. Po latach podległości nadeszła wielka nadzieja nazwana III Rzeczpospolitą, która jednak również przyniosła sporo rozczarowań. Przed Polakami ponownie stanęło bowiem podstawowe pytanie: czy na pewno pracujemy na swoim? Zrodziło ono pytania kolejne: jak zagwarantować narodowi bezpieczeństwo, jak utrzymać suwerenność? Mijały kolejne ekipy rządowe, a konkretne odpowiedzi nie padały. Unia Europejska, w której pokładano nadzieje, że ich udzieli, przeszła w międzyczasie metamorfozę. Zdominowana przez hegemonów (czyli dawne imperia), porzuciwszy koncepcję Europy ojczyzn, okazuje się nową formą zniewolenia. Pytań, fundamentalnych, zasadniczych dla przyszłości naszego kraju, jest zresztą więcej. Stawia je wybitny historyk i pisarz prof. Andrzej Nowak. Stawia je zasłużonym patriotom polskim, prezydentom, premierom, ministrom, ludziom, którzy mieli i mają wpływ na bieg historii. A przede wszystkim ludziom, którym sprawa niepodległości i suwerenności Ojczyzny leży głęboko na sercu, którym hasło „Bóg, Honor, Ojczyzna” wyznacza kierunki myślenia i działania. (z okł.)